Ik startte in het onderwijs met het beeld van de oude vertrouwde leraar voor het bord, zichzelf in het zweet werkend en de leerlingen lekker lui achterover hangend luisterend naar de vloed van informatie die over hen heen gestort werd en waarvan het merendeel er links in ging en er rechts weer uit kwam en verloren ging.

Uiteraard gaf ik ook huiswerk op, de les daarna mezelf erover verbazend dat dat doorgaans toch niet gemaakt werd. Dat moest anders, zo besloot ik. Ik ging een cijfer geven voor het huiswerk en dat cijfer telde mee voor het eindcijfer. Nu werd het huiswerk wel gemaakt, maar was ik iedere avond thuis nog uren bezig met huiswerkcorrectie. Dat was nou ook weer niet de bedoeling ... 

Vele echt goede toetsresultaten waren helaas zeldzaam. Tot ik het idee bedacht dat iedereen een klein spiekbriefje mocht schrijven en dat mocht gebruiken bij de toets. En kijk: spiekbriefjes werden gemaakt en de toetsresultaten zaten in de lift. Uiteraard.

Ondertussen had ik wat professionele workshops en congressen gevolgd en wat onderwijsboeken gelezen, o.a. over puberbrein, mindmapping en bewegen en schrijven in het onderwijs (met betrekking tot dit laatste verwijs ik naar de foto van een artikel uit Dagblad De Limburger, onderaan de tekst van dit tabblad). Toen kwam langzaam aan bij mij het inzicht dat het anders moest, inmiddels door schade en schande wijs geworden, inmiddels wetende dat bij de moderne MBO-student het onderwijs ergens onderaan de prioriteitenlijst bungelt. Werk, geld verdienen, uitgaan, vrienden, vriendin en hobby's hebben voorrang. School en huiswerk krijgen alleen maar aandacht als er daarna nog een beetje tijd over is. Mijn toenmalige opleidingsmanager sterkte me in mijn gedachten met de uitspraak dat alles wat ik met de studenten wilde bereiken, tegenwoordig op school en tijdens lesuren zou moeten gebeuren. 

Op dat moment heb ik besloten het concept van Getrapt Leren te ontwikkelen. Instructies beperk ik tot een minimum. Wat centraal staat is zelfwerkzaamheid in de klas tijdens de les. Huiswerk geef ik niet meer op. In principe kan iedere student mijn vakken op school met een mooie voldoende afsluiten. Als hij of zij de opdrachten die ik geef maar maakt. In de klas; daar is tijd genoeg voor. Wat in de klas echter wordt 'verkletst' zal thuis ingehaald moeten worden. Daarnaast bevorder ik het principe van samenwerken: met zijn twee of in groepjes. Samen weet je immers meer. Daarbij kan de een de ander wat uitleggen. Weet de hele groep iets niet, dan ben ik er nog om een en ander uit te leggen. En die hulp is er in de thuissituatie vaak niet. Dus is het benutten van de lestijd op school enorm van belang.